Πρώτη προσπάθεια την πρώτη μέρα της Άνοιξης

Αυτό είναι το πρώτο σχόλιο και η πρώτη προσπάθεια να λειτουργήσει αυτή η σελίδα.
Αμηχανία.
Πάντα με την Άνοιξη μία καινούργια αρχή ..όπως και κάθε Δευτέρα.
Αμηχανίας συνέχεια.
Όλα καλά θα πάνε .
Όλα καλά.
Διαβάζω παράλληλα με το γράψιμο (νύχτα Σαββάτου) άλλα blogs, συζητήσεις περί ανωνυμίας κυρίως , ανοιχτή τηλεόραση . Μπέρδεμα και ασάφειες.
Το κύριο πρόβλημα για το θέμα ¨ανωνυμία" δεν είναι το ηθικό ή το λειτουργικό ή οι μεταξύ μας σχέσεις και συμπεριφορές.
Είναι κυρίως η προσπάθεια μιας νομοθετικής ρύθμισης η οποία με πρόσχημα την συμπεριφορά ενός ΜΕΡΟΥΣ του συνόλου να αφαιρέσει απο το ΣΥΝΟΛΟ αναφαίρετα δικαιώματα όπως η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, η επικοινωνία, η πρόσβαση στην πληροφορία και ανταλλαγή ιδεών και απόψεων ελεύθερα.
Είναι τόσο μεγάλο πράγμα αυτό το δικαίωμα που κανένας καλοπροαίρετος νομοθέτης δεν θα τολμούσε να το "ακουμπήσει" καν και να παραμείνει σίγουρος ότι η ερμηνεία του νόμου στην πορεία δεν θα έφερνε τα αντίθετα αποτελέσματα απο αυτά τα οποία υποτίθεται ότι προσπαθεί να προστατέψει.
Θέλω να πώ δηλαδή ότι ο νόμος ξεκινά ως λύση-απάντηση στο ερώτημα ανωνυμία ή επωνυμία κλπ αλλά εύκολα γίνεται εργαλείο απο τους εκάστοτε "φύλακες" ή τις εξουσίες, για να περιοριστούν ή ακόμη καλύτερα να ψαλιδιστούν ή να συκοφαντηθούν ιδέες και απόψεις αλλά και να προσωποποιηθούν αρνητικά οι ιδέες αυτές , ίσως και σε μεταγενέστερο χρόνο κλπ.
Θέλω να πώ κάποια παραδείγματα με κίνδυνο βέβαια να αστοχήσω ή να μπερδέψω χειρότερα τα πράγματα:
Η δικαιοσύνη εφαρμόζει σε όλες τις δημοκρατίες κάποιες διαδικασίες οι οποίες πολλές φορές αθωώνουν φανερά εγκληματίες όπως για παράδειγμα δεν δέχεται ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ γιατί αυτό είναι προϊόν υποκλοπής κλπ. Αυτό συμβαίνει, αν και φαίνεται παράλογο με μιά πρώτη ματιά γιαυτό και δεν μπορώ να το εξηγήσω επαρκώς και στην κόρη μου, μόνο και μόνο με το σκεπτικό ότι αυτό που υπονομεύεται (αν η εξουσία δεν τηρεί ΠΑΝΤΟΤΕ τις νόμιμες διαδικασίες) είναι πολύ μεγαλύτερο ακόμη και απο την αθώωση ενός π.χ. δολοφόνου. Αυτό που κινδυνεύει, που υπονομεύεται, είναι οι ατομικές μας ελευθερίες δηλαδή οι ίδιοι οι θεσμοί μιάς δημοκρατίας.Έτσι βάζουμε την σωματική μας ακεραιότητα σε κίνδυνο όταν αφήνουμε για "τυπικούς" λόγους ελεύθερο ένα δολοφόνο αλλά το προτιμούμε απο το να δώσουμε το εργαλείο και την αφορμή σε έναν (οποιονδήποτε)ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟ φορέα εξουσίας το δικαίωμα να συλλαμβάνει(ή να ανακρίνει,ή να μπαίνει στο σπίτι μας κλπ) χωρίς τις τυπικές- θεσμικές διαδικασίες.
Το πρόβλημα υπάρχει, όμως πρέπει να λυθεί απο την ίδια την κοινωνία ή την κοινότητα των bloggers και όχι με νόμους και πονηρές μεθοδεύσεις .
Η δημοκρατία αντέχει να ακούγονται τα πάντα και έχει μηχανισμούς να κυνηγάει τις εγκληματικές πράξεις και πρόσωπα.
Η δημοκρατία πρέπει να φυλάγεται απο τους "φύλακες" ενίοτε αλλά και να μην δίνει μονοπωλιακά δικαιώματα σε κανέναν για τους ευαίσθητους τομείς της ενημέρωσης για παράδειγμα( βλ συγκροτήματα και μ.εκδότες , τηλεοράσεις κλπ), ή της δημόσιας υγείας ή της δημόσιας ασφάλειας κλπ.