ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ .. EUROVISION!!!

.. ή πως καταλαμβάνονται τα χειμερινά ανάκτορα της ΕΡΤ..

http://www.youtube.com/watch?v=PK9lpMk7fiY&eurl=http://kourdistoportocali.blogspot.com/&feature=player_embedded

http://www.youtube.com/watch?v=qlwuTYBWbcE

Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν
και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα ‘ρθουν οι καιροί
που θα ‘χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

νήπιος γέρων" Says: December 4th, 2008 at 10:55 pm
ΕΘΝΙΚΟ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ, -”και τα σκυλιά δεμένα”…
Τι είναι αυτά που λέτε, ρε, σεις, για “πιάτα φαΐ”, Σημιτοπάγκαλους και “μωρά στην αγκαλιά”; Εμένα με ενδιαφέρει, για το γενικό καλό, να καταρρίπτονται ανιστόρητοι μύθοι. Το αν ευκαιριακά βολεύουν τους πράσινους, τους κόκκινους ή τους μπλε, ποσώς με ενδιαφέρει. Ορίστε, τώρα, και άλλο ένα …medley με κομματάκια έξω από μονόχρωμα ή πολύχρωμα “κομματάκια”, -δηλαδή, κάτι που ενώνει αντί να χωρίζει, ήτοι: ΕΘΝΙΚΟ. Έχει να κάνει με το ποιος είναι Έλληνας και την καθαρότητα της νυν ελληνικής φυλής. Όλα από το ίδιο βιβλίο του μέγιστου Καζαντζάκη…
*****“ΒΑΡΑΒΆΡΟΙ”
«Το σόι του κυρού μου αποσέρνει από ένα χωριό, δυό ώρες από το Μεγάλο Κάστρο, (σ.σ. Ηράκλειο), που το λεν ΒΑΡΒΑΡΟΙ. όταν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Νικηφόρος Φωκάς πήρε πίσω τον δέκατο αιώνα την Κρήτη από τους Άραβες, μάντρωσε σε μερικά χωριά όσους Αραβίτες απόμειναν από την σφαγή, και τα χωριά αυτά ονομάσθηκαν Βαρβάροι», Καζαντζάκης, «Αναφορά στο Γκρέκο», εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, 1962, σελ. 32.
****“ΤΑ ΠΆΤΡΙΑ”, αδερφέ, “ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ”!!!
«Την ώρα που ετοιμαζόμουν να μπω στο βαπόρι,ένας γέρος Πόντιος με ζύγωσε:
- Έχω ακουστά, αφεντικό, πως είσαι γραμματιζούμενος. ένα πράμα θέλω να σε ρωτήσω, με την άδεια σου: Οι ΛΥΔΟΊ που πολέμησαν στον Τ ρ ω ι κ ό πόλεμο ήταν ΈΛΛΗΝΕΣ;
Ξ*α*φ*ν*ι*ά*σ*τ*η*κ*α*. ποτέ δεν μου ’ρθε στο νου πως μπορεί κι αυτό να γίνει πρόβλημα να παιδεύει τον άνθρωπο.
- ΕΛΛΗΝΕΣ; Αποκρίθηκα. ΚΑΘΟΛΟΥ. ήταν Λυδοί, Ανατολίτες.
Ο γέρος κούνησε το κεφάλι:
- Καλά λοιπόν μου το ’παν πως απαρνήθηκεςΤΑ ΠΆΤΡΙΑ. Χαίρετε!
Ετούτη ήταν η τελευταία φωνή που άκουσα στον Καύκασο … Το βαπόρι ήταν γεμάτο ψυχές που ξεριζώθηκαν από τα χώματά τους και πήγαινα να τις μεταφυτεύσω στην Ελλάδα…», Καζαντζάκης, «Αναφορά στον Γκρέκο»Η πλάκα είναι, ότι «ο γερο- Πόντιος» είχε δίκιο!!! Παράδοση, γιά! «Τα πάτρια», αδέρφια, «τα πάτρια»! Δείτε: «Χετταίοι αναφέρουσιν ελληνικά ονόματα κυριάρχων (: στην Λυδία) και σχέσεις προς ισχυρούς εκεί οργανισμούς κατοίκων. Ούτως ερμηνεύονται και τα παλαιότατα εκεί θεσσαλικά ονόματα της Μαγνησίας, του τε Σιπύλου και του Μαιάνδρου, της Λαρίσης κ.ά.δ..
ΑΚΡΙΒΏΣ δε τοιαύτας πληροφορίες παρέχουσι και οι αρχαίοι Έλληνες από του Εκαταίου και του Ηροδότου περί κυριαρχίας των ΕΛΛΗΝΩΝ εν τη Λυδία δια βασιλικων οίκων καθαρώς ελληνικών: διότι βασιλείς της χώρας .. ήσαν ΗΡΑΚΛΕΊΔΑΙ, βασιλεύοντες επί 22 γενεάς ανθρώπων, παραδίδοντες την βασιλείαν ο πατήρ εις τον υιόν συνεχώς.
Ιδρυτής της βασιλείας ταύτης υπήρξεν ο Άγρων, υιός του Νίνου, έγγονος του Βήλου, δισέγγονος του Αλκαίου, τρισέγγονος του Ηρακλέους (νοείται δε Ηρακλής ο πρώιμος Μυκηναίος- Τιρύνθιος, ο αποθεωθείς ήρως*, ουχί ο γενάρχης των Ηρακλειδών). Εννοείται ότι οι βασιλείς εκείνοι .. ήρχον λαού αναμείκτου, πλέον …», (Ελευθερουδάκης, λ. «Λυδία»)
*«Οι ήρωες και οι ημίθεοι ήσαν άνθρωποι, άνθρωποι που εν ζωή είχαν κάνει αξιόλογα πολεμικά έργα, πολλές και μεγάλες ανδραγαθίες σε καιρό πολέμου ή που σε καιρό ειρήνης ευεργέτησαν πάρα πολύ το βίο του συνόλου των ανθρώπων κάνοντας ανακαλύψεις ή θεσμοθέτησαν νόμους κ.τ.λ. και οι μεταγενέστεροι τους τίμησαν, άλλους ως θεούς και άλλους ως ήρωες…», ([: συμπερασματικά, από] Διόδωρος, βίβλος 4, και 5), πηγή το καταπληκτικό www(.)krassanakis(.)gr.
Παρεμπιπτόντως, ο λασιθιώτης κ. Κρασανάκης, -απ’ τα συμφραζόμενα- φαίνεται να είναι ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, αλλά, πρωτίστως, -πάλι απ’ τα συμφραζόμενα-, Έλλην-ας και επιστήμων, (φίλε, “manolios”). Όπως οι ιερείς και Διαφωτιστές τού Έθνους «Πλήθων», Βούλγαρης, Γεώργιος Ανθρακίτης, Βενιαμίν Λέσβιος, Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας. Ή ο Παπαφλέσας, ο Διάκος κι ο Σαμουήλ στο Κούγγι. αλλά, …χριστιανάρες ήταν και ο Κοραής, ο Καποδίστριας, ο Μακρυγιάννης!Συν, κι όλοι της Β΄ Εθνοσυνέλευσης που έγραψαν, υπέγραψαν και διακήρυξαν, ότι: «Έλληνες είναι οι εις Χριστόν πιστεύοντες κάτοικοι της Ελλάδος».
ΕΛΛΗΝ = ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Δεν μπορούμε ό,τι συνάδει στα ιδεο-λογικά μας συμφέροντα να το οικιοποιούμαστε κι ό,τι αντιτίθεται να το διαγράφουμε, (-φίλε Xase). Αυτό είναι Δογματικό = Ανθελληνικό. Όπως Έλληνας ήταν ο Μεταξάς, (: «ΟΧΙ», στους ομοδόξους του Γερμανούς), αλλά, και ο Βελουχιώτης, (: ΟΧΙ, στους ομοδόξους του τού Κ. Κ. Ε.-Σ.Ε.), ο Παπαδόπουλος, (: ΟΧΙ, στους ομοδόξους του Αμερικανούς, στον πόλεμο των 7 ημερών του Ισραήλ, το ’67), αλλά, και οι κομματικά α-δέσποτοι, ανένταχοι, αναρχο-αυτόνομοι φοιτητές τής εξέγερσης του «Πολυτεχνείου»: «ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ» – «ΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» - «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» = «Ε.Ο. 17Ν- “ΟΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ”, 1975 - 2002». Επίσης, στους 59 πληρεξούσιους της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου, ο ένας (1) αντιπροσώπευε τους «Αλβανούς συμμάχους» (!?!). Ο δε μεγαλύτερος πεζογράφος τής νυν Ελλάδος, ο Καζαντζάκης, ήταν ΚΑΙ ζηλωτής χριστιανός, στο ξεκίνημά του, ΚΑΙ κομμουνιστής ένθερμος, καταγόμενος, δε, απ’ το χωριό …«Βάρβαροι»! Κι αυτές οι μέχρι ειρωνείας αντιφάσεις, τις οποίες ΕΜΕΙΣ, ως Έλληνες του σήμερα, καλούμαστε να συγκεράσουμε, αφορούν, …ΜΟΝΟ, 549 χρόνια!
+ΠΕΡΑΣΜΑ & ΠΡΟΤΑΣΗ
Το 1821 το 98%~ των Ελλήνων ήταν αναλφάβητοι, το 1944, το 48%~ και, σήμερα, όλοι~ γνωρίζουμε γράμματα. Έχουμε, μ’ άλλα λόγια, σαν Έθνος, ΜΟΛΙΣ, μάθει …ανάγνωση. Και φερόμαστε σαν να ’χουμε τελειώσει …Πανεπιστήμιο, αντί ν’ ανοίξουμε κανά βιβλίο!
Ώς τα τώρα, ό,τι καταφέραμε, (= συνέταιροι, πλέον, ισότιμοι κι ομόσπονδοι, μ’ αυτούς που μας έκαναν κράτος, οι για 400 χρόνια κατακτητές μας βρίσκονται , τώρα, στο έλεος του veto μας και, τέλος, Αφρικανοί, Ασιάτες και Βαλκάνιοι, που βρίσκονταν σε ίδια μοίρα με μας το ’40, πνίγονται, ανιτινάζονται και ξεπαγιάζουν μέχρι θανάτου, οι καϋμένοι!, για να μπουν στην Ελλάδα), το καταφέραμε ένεκα του ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΜΑΣ ΕΝΣΤΙΚΤΟΥ- ΚΥΤΤΑΡΟΥ- ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ- ΨΥΧΗΣ.
Ήρθε, ΠΛΕΟΝ, η ώρα και τής μετά “Λόγου Γνώσεως” καταξίωσης. Ή, διαφορετικά, της αφομοίωσης έως εξαφάνισής μας, ως είδους- έθνους…
Κάτι παλαιο- Ορθόδοξοι Νέο-απολογητές πρέπει, πρώτα, να να γίνουν Ησυχαστές- Ομφαλοσκόποι στα Καντουνάκια, -και «παίζεται» αν δουν …φως!-, ενώ κάτι παρορμητικοί «ελληναράδες» Νέο- εθνικοί οφείλουν να πέσουν, κατ’ αρχάς, σε πενταετή …πυθαγόρεια σιωπή και άλλα τόσα, ύστερα, να γίνουν Ακουσματικοί, ώστε «να μιλούν με τα’ αυτιά». Ίδιον του νεοφώτιστου, γιά!, ο ενθουσιασμός κι ο φανατισμός!
Είπαμε: ξεβόλεμα, κουπί και τράβηγμα, για «30 χρόνια εικτρής εκ-ΠΑΙΔΕΥΣΗΣ», πρώτα, αδερφέ, και, μετά, θα είμαστε ικανοί να δούμε, ξεκάθαρα, πλέον, και σωστά, τότε, τι πρέπει ν’ αλλάξει και τι όχι… «ΧΑΛΕΠΑ ΤΑ ΚΑΛΑ», είπε ο προ- προ- πρόγονος Χείλων και «Ο,ΤΙ ΑΞΙΖΕΙ, ΠΟΝΑΕΙ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ», έγραψε η δικιά μας, κ. Βαμβουνάκη…
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
«Όπου πάω κι όπου σταθώ,κρατώ,ανάμεσα στα δόντια μου,σα φύλλο δάφνης,την Ελλάδα»,
Νίκος Καζαντζάκης
..δημοσιεύτηκε ως σχόλιο στο "www.antinews.gr"

PORTA PORTA Says: November 22nd, 2008 at 5:51 pm
Ο κύκλος της ζωήςΗ μεγαλύτερη αδικία στη ζωή είναι το πως τελειώνει:Μετά από χρόνια μόχθου και δουλειάς αντί να επιβραβευθείς…. πεθαίνεις!Πιστεύω ότι ο κύκλος της ζωής είναι ανάποδος.
Πρώτα θ’ έπρεπε να πεθαίνεις (να φεύγει αυτό το κακό από την μέση).Μετά ζεις σε γηροκομείο.Μόλις γίνεις αρκετά νέος σε διώχνουν κλοτσηδόν από το γηροκομείο και πηγαίνεις στο γραφείο όπου αποκτάς αμέσως Jaguar και χρυsό Cartier.Εργάζεσαι για σαράντα χρόνια έως ότου γίνεις αρκετά νέος για να χαρείς την συνταξιοδότηση σου.Τότε το ρίχνεις στα πάρτι, το σεξ και το αλκοόλ, και είσαι έτοιμος πια για λύκειο.Πάς στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις, δεν έχεις πια ευθύνες.Γίνεσαι μωρό, όλοι σε φροντίζουν, επιστρέφεις στην μήτρα όπου περνάς τους τελευταίους εννέα μήνες σου επιπλέοντας ευχάριστα… και ξαφνικά τελειώνεις την ύπαρξή σου με έναν οργασμό.
ΠΠ
σχόλιο σε ανάρτηση στο www.antinews.gr

Νοέμβριος 6, 2008 στο 2:29 μ.μ
Πάνος

Ρωσοπόντιοι
Σε μια λαϊκή αγορά, ένας νεαρός Ρωσοπόντιος άπλωσεμια κουβέρτα με κάτι ψιλοπράγματα για πούλημα. Απέ-ναντί του, ένας κοτοπουλάς, μόλις τον είδε, άρχισε ναβρίζει: «Τουρκόσποροι, τι θέλατε και ήρθατε εδώ; Ήρθα-τε να μας φάτε το ψωμί μας; Να φύγετε, δε σας θέλου-με». Ο Ρωσοπόντιος δεν ήξερε ελληνικά, δεν καταλά-βαινε. Φώναξε τον παππού του, που στεκόταν λίγο πιοπέρα και άγουγε. Εκείνος, ατάραχος, πλησίασε τονυβριστή και του είπε με πεντακάθαρα ελληνικά: «Άκου,παιδί μου, μια κουβέντα θα σου πω και βάλ’ την καλάστο μυαλό σου: Εάν εσύ είσαι Έλληνας, εγώ είμαιΈλλην!»
Ο κόσμος χειροκρότησε με ενθουσιασμό. Έφυγα κι εγώσυγκινημένος, που αξιώθηκα ν’ ακούσω ένα τέτοιο ποίημα.
Ντίνος Χριστιανόπουλος
"ανάρτηση στην καλύβα"http://panosz.wordpress.com

Μποτίλια στο πέλαγος Says: November 1st, 2008 at 3:59 pm (σχόλιο στο www.antinews.gr)
Πολύ σωστή η παρατήρηση ότι η ζωή δίνει (ευτυχώς) περισσότερες ευκαιρίες. Εάν το κατανοήσουμε, τότε ίσως μπορεί να βγει το συμπέρασμα, ότι ένας από τους στόχους της ζωής είναι διαμορφωθούμε. Η φωνή του ρήματος είναι μέση. Ενεργητική και παθητική ταυτόχρονα.Για τον καθ΄ένα μας υπάρχει σημείο εκκίνησης, αλλά με βάση την εντελέχεια και προορισμός. Όχι σαν επιβεβλημένη επιλογή, αλλά σαν πρόκληση, που καλούμαστε να ανταποκριθούμε με τον τρόπο μας. Ίσως τα εφόδια μας να μην επαρκούν πάντοτε, ή συχνά. Μόνο όμως ξεπερνώντας τον εαυτό μας, μπορούμε να αναπτυχθούμε. Ο Σεφέρης μας καλεί “λίγο ακόμη να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα”. Το ζητούμενο όμως δεν το βλέπει στην ανάγκη της επικύρωσης του εαυτού μας, αλλά στο “να δούμε τις μυγδαλιές ν΄ανθίζουν, τον ήλιο να λάμπει, τη θάλασσα να κυματίζει”. Όταν σταθούμε αντάξιοι της πρόκλησης κοινωνούμε με τη ζωή. Η πολιτική στην εποχή μας όμως επιχειρεί με εμμονή να καθαγιάσει τα όρια μας. Επιχειρεί μόνιμους ύμνους στα επιτεύγματά της, αλλά αναπαράγει την νοοτροπία της Ψωροκώσταινας. Ο προσφιλής της όρος είναι “δεσμεύσεις”. Ευνουχίζει από τον πολίτη την αφύπνιση, ότι μεταξύ υλικών δεδομένων και οράματος βρίσκεται η ελευθερία του αγώνα. Δικαιολογίες για να μην γίνει κάτι υπάρχουν άπειρες. Εκτός εάν αυτό αφορά το φαγητό, την τουαλέτα και τον ύπνο μας. Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί όμως τους Δημόσιους Άνδρες από τους πολιτικάντηδες της οκάς και τους Συνειδητούς και Ενεργούς Ππολίτες από τους συνοδοιπόρους της προσαρμογής και της ηττοπάθειας; Αυτό δεν μπορεί να είναι οι ψευτοδικαιολογίες, τα φτιασιδώματα, οι κλάψες, οι χάψες, τα χάχανα, το “κάθε πέρσι και καλύτερα”. Που βρίσκεται η υπεροχή ήθους του κ. Πρωθυπουργού; Στο ότι οι επόμενοι εικάζεται να είναι χειρότεροι, στα πλαίσια της συνεχούς σήψης του συστήματος; Όποιος δεν πιστεύει ότι δεν αποτελεί αυτό τη μόνη κάλυψη, ας επιχειρηματολογήσει συγκεκριμένα.Η αλλαγή των πάντων ξεκινάει από την αλλαγή της συνείδησης. Η συνθηκολόγηση με τα πεπραγμένα αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να αποτελεί πράξη λεβεντιάς. Το επόμενο διακύβευμα είναι η αξιοπρέπεια. Και μετά πάει λέγοντας.

Pablo Neruda

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο ” ” αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.
Pablo Neruda
( Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση: Βασίλη Χατζηγιάννη )
ανάρτηση στο www.antinews.gr

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΞΑΝΑ;

Ασχολήθηκα με τα πολιτικά γύρω στα 16. Λίγο στο σχολείο όταν άρχιζε να γίνεται συζήτηση για το μαθητικό κίνημα και στην επαρχία, μας πλησίαζαν σιγά σιγά οι οργανώσεις της νεολαίας, λίγο το κεντροαριστερό σπιτικό περιβάλλον απο την πλευρά του πατέρα κυρίως, λίγο κοντά στον μεγάλο αδερφό που έφερνε μηνύματα, κείμενα, τραγούδια, υπονοούμενα ως φοιτητής , ο απόηχος του Πολυτεχνείου , το γενικότερο κλίμα ίσως .

Όταν ανέβηκα στην Θεσσαλονίκη φοιτητής είχα πλέον βρεί τον δρόμο μου, είχα συνηδειτοποιήσει το ιστορικό γίγνεσθαι, είχα άποψη για την άποψη και ήθελα να σώσω τον κόσμο.Αμήν. Εγινα μέλος σε φοιτητική παράταξη, γενικές συνελεύσεις, πανώ πορείες αφικόλληση, μέλος ΔΣ, εκλογές , ΕΦΦΕ, όλα!!

Όχι ότι πέρασα άσχημα. Γνώρισα ωραίους ανθρώπους και ζήσαμε μαζί στιγμές ωραίες..

Η Θεσσαλονίκη ζωντανή, ερωτιάρα και χωρίς τόσα πολλά αυτοκίνητα όπως σήμερα, μας πότισε , μας τάϊσε , μας γλέντησε και με το παραπάνω.. δεν έχω παράπονο.

Η ενεργός συμμετοχή μου στη πολιτική τελείωσε απότομα ένα βράδυ (που 'βρεχε, που 'βρεχε μονότονα) κατά την διάρκεια των ψηφοφοριών για την εκπροσώπηση στο συνέδριο κλπκλκλπ Υπήρχε ένας εκνευρισμός και μία ένταση επειδή ήταν σε εξέλιξη ένα μικρό πραξικόπημα ενάντια στην πλειοψηφία της παράταξης της σχολής, από αυτά τα αθώα που συμβαίνουν και στα πιό δημοκρατικά κόμματα, αλλά κατά τ' άλλα είμασταν μία ωραία ατμόσφαιρα.Με την εξέλιξη όμως της ψηφοφορίας και μέσα σε αλαλαγμούς και κραυγές μαθεύτηκε το νέο.

Το μέγα στέλεχος και ιδεολογικός αντίπαλος συνελήφθη να κλέβει οπώρας , με το χέρι στο βαζάκι με το γλυκό, να κρυφοκοιτάει απο την κλειδαρότρυπα, να αντιγράφει , να κλέβει στο ζύγι, να προσθέτει φηφουλάκια στο όναμά του όντας καταμετρητής...

Χαμός.

Ακόμη και σήμερα δεν έχω αποφασίσει αν αυτό ήταν η αιτία ή η αφορμή που ζητούσα.

Για μένα ήταν σχετικά εύκολο να απομακρυνθώ απο τις επίσημες διαδικασίες και ειλικρινά πιο πολύ στεναχωρήθηκα για δυό τρείς οι οποίοι το πήραν πολύ βαριά. Έναν απο αυτούς, ένα απο τα πιό αγνά παιδιά που γνώρισα στη γειτονιά αυτή, τον είδα αργότερα λιώμα μέρ μεσημέρι και έμαθα ότι αυτό ήταν σύνηθες εκείνη την περίοδο. Τέλος πάντων.

Απο εκείνη την περίοδο η απόσταση μεγάλωσε , goodbuy και αντίο...απο μακριά και αγαπημένοι, υπήρξε μία απαξίωση για οτιδήποτε πολιτικό στα πλαίσια του μαζικού κινήματος και της επαναστατικής πάλης και της λαϊκής παλιγεννεσίας και της δράσης των μαζών ,όλα πήγαν περίπατο. Έμεινε μόνο η ανάγνωση των καινούριων τάσεων, η ανάγνωση βιβλίων, οι ολονύχτιες συζητήσεις στην παρέα, οι πειραματισμοί μπροστά στην κάλπη.

Όλο αυτόν τον καιρό όμως αλλάζουμε εμείς , αλλάζει και ο κόσμος γύρω μας, αλλάζει και η θεώρηση. Σκεφτείτε το λίγο.

Εγώ ήμουν φοιτητής (με τα λεφτά του μπαμπά) , μετά υποαπασχόληση, φανταρικό, ανεργία, δουλειές άσχετες, υπάλληλος, 5μελής οικογένεια,αυτοπασχολούμενος, στέλεχος ....

Και η πολιτική ; μεταπολίτευση, ΠΑΣΟΚ, αριστεριστές και νεορθόδοξοι, η πτώση του τείχους, το 89-92 , η παγκοσμιοποίηση , τα κινήματα , η οικολογία ,το διαδίκτυο, η Γένοβα και το θερμοκήπιο..

Τώρα που τα βλέπω γραμμένα, δεν θα τα συνδύαζα όλα αυτά μαζί ούτε για ένα μυθιστόρημα.

Λενε μερικοί ότι περάσαμε βαρετά ; ότι ζούμε το τέλος της Ιστορίας;

συνεχίζεται...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

Ανησυχία για την εν θερμώ νομοθετική ρύθμιση των blogs

posted in Digital Rights , Ελληνικά , Ιστολογείν at 02:47

Ακολουθεί δελτίο τύπου της ομάδας freebloggers και της πρωτοβουλίας digitalrights.gr σχετικά με τις διαρροές για την επικείμενη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στα blogs και το διαδίκτυο.
Αθήνα, 2 Μαρτίου 2008
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθoύμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό τής ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.
Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος. Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.
Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση τής ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.
Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.
Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ' υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.
Συνεπώς,
Καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).

Πρώτη προσπάθεια την πρώτη μέρα της Άνοιξης

Αυτό είναι το πρώτο σχόλιο και η πρώτη προσπάθεια να λειτουργήσει αυτή η σελίδα.
Αμηχανία.
Πάντα με την Άνοιξη μία καινούργια αρχή ..όπως και κάθε Δευτέρα.
Αμηχανίας συνέχεια.
Όλα καλά θα πάνε .
Όλα καλά.
Διαβάζω παράλληλα με το γράψιμο (νύχτα Σαββάτου) άλλα blogs, συζητήσεις περί ανωνυμίας κυρίως , ανοιχτή τηλεόραση . Μπέρδεμα και ασάφειες.
Το κύριο πρόβλημα για το θέμα ¨ανωνυμία" δεν είναι το ηθικό ή το λειτουργικό ή οι μεταξύ μας σχέσεις και συμπεριφορές.
Είναι κυρίως η προσπάθεια μιας νομοθετικής ρύθμισης η οποία με πρόσχημα την συμπεριφορά ενός ΜΕΡΟΥΣ του συνόλου να αφαιρέσει απο το ΣΥΝΟΛΟ αναφαίρετα δικαιώματα όπως η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, η επικοινωνία, η πρόσβαση στην πληροφορία και ανταλλαγή ιδεών και απόψεων ελεύθερα.
Είναι τόσο μεγάλο πράγμα αυτό το δικαίωμα που κανένας καλοπροαίρετος νομοθέτης δεν θα τολμούσε να το "ακουμπήσει" καν και να παραμείνει σίγουρος ότι η ερμηνεία του νόμου στην πορεία δεν θα έφερνε τα αντίθετα αποτελέσματα απο αυτά τα οποία υποτίθεται ότι προσπαθεί να προστατέψει.
Θέλω να πώ δηλαδή ότι ο νόμος ξεκινά ως λύση-απάντηση στο ερώτημα ανωνυμία ή επωνυμία κλπ αλλά εύκολα γίνεται εργαλείο απο τους εκάστοτε "φύλακες" ή τις εξουσίες, για να περιοριστούν ή ακόμη καλύτερα να ψαλιδιστούν ή να συκοφαντηθούν ιδέες και απόψεις αλλά και να προσωποποιηθούν αρνητικά οι ιδέες αυτές , ίσως και σε μεταγενέστερο χρόνο κλπ.
Θέλω να πώ κάποια παραδείγματα με κίνδυνο βέβαια να αστοχήσω ή να μπερδέψω χειρότερα τα πράγματα:
Η δικαιοσύνη εφαρμόζει σε όλες τις δημοκρατίες κάποιες διαδικασίες οι οποίες πολλές φορές αθωώνουν φανερά εγκληματίες όπως για παράδειγμα δεν δέχεται ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ γιατί αυτό είναι προϊόν υποκλοπής κλπ. Αυτό συμβαίνει, αν και φαίνεται παράλογο με μιά πρώτη ματιά γιαυτό και δεν μπορώ να το εξηγήσω επαρκώς και στην κόρη μου, μόνο και μόνο με το σκεπτικό ότι αυτό που υπονομεύεται (αν η εξουσία δεν τηρεί ΠΑΝΤΟΤΕ τις νόμιμες διαδικασίες) είναι πολύ μεγαλύτερο ακόμη και απο την αθώωση ενός π.χ. δολοφόνου. Αυτό που κινδυνεύει, που υπονομεύεται, είναι οι ατομικές μας ελευθερίες δηλαδή οι ίδιοι οι θεσμοί μιάς δημοκρατίας.Έτσι βάζουμε την σωματική μας ακεραιότητα σε κίνδυνο όταν αφήνουμε για "τυπικούς" λόγους ελεύθερο ένα δολοφόνο αλλά το προτιμούμε απο το να δώσουμε το εργαλείο και την αφορμή σε έναν (οποιονδήποτε)ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟ φορέα εξουσίας το δικαίωμα να συλλαμβάνει(ή να ανακρίνει,ή να μπαίνει στο σπίτι μας κλπ) χωρίς τις τυπικές- θεσμικές διαδικασίες.
Το πρόβλημα υπάρχει, όμως πρέπει να λυθεί απο την ίδια την κοινωνία ή την κοινότητα των bloggers και όχι με νόμους και πονηρές μεθοδεύσεις .
Η δημοκρατία αντέχει να ακούγονται τα πάντα και έχει μηχανισμούς να κυνηγάει τις εγκληματικές πράξεις και πρόσωπα.
Η δημοκρατία πρέπει να φυλάγεται απο τους "φύλακες" ενίοτε αλλά και να μην δίνει μονοπωλιακά δικαιώματα σε κανέναν για τους ευαίσθητους τομείς της ενημέρωσης για παράδειγμα( βλ συγκροτήματα και μ.εκδότες , τηλεοράσεις κλπ), ή της δημόσιας υγείας ή της δημόσιας ασφάλειας κλπ.