ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΞΑΝΑ;

Ασχολήθηκα με τα πολιτικά γύρω στα 16. Λίγο στο σχολείο όταν άρχιζε να γίνεται συζήτηση για το μαθητικό κίνημα και στην επαρχία, μας πλησίαζαν σιγά σιγά οι οργανώσεις της νεολαίας, λίγο το κεντροαριστερό σπιτικό περιβάλλον απο την πλευρά του πατέρα κυρίως, λίγο κοντά στον μεγάλο αδερφό που έφερνε μηνύματα, κείμενα, τραγούδια, υπονοούμενα ως φοιτητής , ο απόηχος του Πολυτεχνείου , το γενικότερο κλίμα ίσως .

Όταν ανέβηκα στην Θεσσαλονίκη φοιτητής είχα πλέον βρεί τον δρόμο μου, είχα συνηδειτοποιήσει το ιστορικό γίγνεσθαι, είχα άποψη για την άποψη και ήθελα να σώσω τον κόσμο.Αμήν. Εγινα μέλος σε φοιτητική παράταξη, γενικές συνελεύσεις, πανώ πορείες αφικόλληση, μέλος ΔΣ, εκλογές , ΕΦΦΕ, όλα!!

Όχι ότι πέρασα άσχημα. Γνώρισα ωραίους ανθρώπους και ζήσαμε μαζί στιγμές ωραίες..

Η Θεσσαλονίκη ζωντανή, ερωτιάρα και χωρίς τόσα πολλά αυτοκίνητα όπως σήμερα, μας πότισε , μας τάϊσε , μας γλέντησε και με το παραπάνω.. δεν έχω παράπονο.

Η ενεργός συμμετοχή μου στη πολιτική τελείωσε απότομα ένα βράδυ (που 'βρεχε, που 'βρεχε μονότονα) κατά την διάρκεια των ψηφοφοριών για την εκπροσώπηση στο συνέδριο κλπκλκλπ Υπήρχε ένας εκνευρισμός και μία ένταση επειδή ήταν σε εξέλιξη ένα μικρό πραξικόπημα ενάντια στην πλειοψηφία της παράταξης της σχολής, από αυτά τα αθώα που συμβαίνουν και στα πιό δημοκρατικά κόμματα, αλλά κατά τ' άλλα είμασταν μία ωραία ατμόσφαιρα.Με την εξέλιξη όμως της ψηφοφορίας και μέσα σε αλαλαγμούς και κραυγές μαθεύτηκε το νέο.

Το μέγα στέλεχος και ιδεολογικός αντίπαλος συνελήφθη να κλέβει οπώρας , με το χέρι στο βαζάκι με το γλυκό, να κρυφοκοιτάει απο την κλειδαρότρυπα, να αντιγράφει , να κλέβει στο ζύγι, να προσθέτει φηφουλάκια στο όναμά του όντας καταμετρητής...

Χαμός.

Ακόμη και σήμερα δεν έχω αποφασίσει αν αυτό ήταν η αιτία ή η αφορμή που ζητούσα.

Για μένα ήταν σχετικά εύκολο να απομακρυνθώ απο τις επίσημες διαδικασίες και ειλικρινά πιο πολύ στεναχωρήθηκα για δυό τρείς οι οποίοι το πήραν πολύ βαριά. Έναν απο αυτούς, ένα απο τα πιό αγνά παιδιά που γνώρισα στη γειτονιά αυτή, τον είδα αργότερα λιώμα μέρ μεσημέρι και έμαθα ότι αυτό ήταν σύνηθες εκείνη την περίοδο. Τέλος πάντων.

Απο εκείνη την περίοδο η απόσταση μεγάλωσε , goodbuy και αντίο...απο μακριά και αγαπημένοι, υπήρξε μία απαξίωση για οτιδήποτε πολιτικό στα πλαίσια του μαζικού κινήματος και της επαναστατικής πάλης και της λαϊκής παλιγεννεσίας και της δράσης των μαζών ,όλα πήγαν περίπατο. Έμεινε μόνο η ανάγνωση των καινούριων τάσεων, η ανάγνωση βιβλίων, οι ολονύχτιες συζητήσεις στην παρέα, οι πειραματισμοί μπροστά στην κάλπη.

Όλο αυτόν τον καιρό όμως αλλάζουμε εμείς , αλλάζει και ο κόσμος γύρω μας, αλλάζει και η θεώρηση. Σκεφτείτε το λίγο.

Εγώ ήμουν φοιτητής (με τα λεφτά του μπαμπά) , μετά υποαπασχόληση, φανταρικό, ανεργία, δουλειές άσχετες, υπάλληλος, 5μελής οικογένεια,αυτοπασχολούμενος, στέλεχος ....

Και η πολιτική ; μεταπολίτευση, ΠΑΣΟΚ, αριστεριστές και νεορθόδοξοι, η πτώση του τείχους, το 89-92 , η παγκοσμιοποίηση , τα κινήματα , η οικολογία ,το διαδίκτυο, η Γένοβα και το θερμοκήπιο..

Τώρα που τα βλέπω γραμμένα, δεν θα τα συνδύαζα όλα αυτά μαζί ούτε για ένα μυθιστόρημα.

Λενε μερικοί ότι περάσαμε βαρετά ; ότι ζούμε το τέλος της Ιστορίας;

συνεχίζεται...